Bir miras!

 

"Bir miras, yalnızca topraktan, taştan ibaret değildir. Bir miras, geçmişten gelen dua gibidir, bir ailenin alın teriyle yoğrulmuş hikâyesidir. Bizim için bu yer sadece bir mülk değil, bir emanet; babamızın yıllar boyunca kurduğu hayallerin, umutların, duaların somut haliydi. O yüzden içimizde öylece geçiştirilecek bir mesele değil bu, vicdan meselesidir, birlik meselesidir.

Kardeş olmak, aynı kandan gelmek değil sadece. Aynı duyguda buluşmak, birbirinin yükünü hafifletmek, sevinci paylaşmak, derdi bölüşmek demektir. Bu miras da öyleydi işte; bizi birbirimize daha çok yaklaştırsın, birliğimizi perçinlesin diyeydi.

Ama şimdi ne oluyor? Bizim birlikte yürütmemiz, korumamız gereken bir emaneti, kolayca elden çıkarıyoruz. Gönlümüz buna razı mı gerçekten? Yarın bir gün her şey olup bittikten sonra aynaya baktığımızda vicdanımız rahat edecek mi?

Bize düşen, bu emanete sahip çıkmaktı. Bu yerin sadece değeriyle değil, anlamıyla da ilgilenmekti. Birlik içinde, omuz omuza verip kardeşçesine bu değeri yaşatmaktı. Bunu yapmadığımızda kaybeden sadece maddi bir mülk olmaz; aramızdaki bağlar da zayıflar, içimizdeki huzur da eksilir.

Bize öğretilen şey buydu: Kardeşlik, dünyanın en kıymetli mirasıdır. Parayla ölçülmez, metrekareyle tartılmaz. Onun ölçüsü sadakattir, samimiyettir, dayanışmadır. Bu yüzden içimde bir sızı var; çünkü biz sahip çıkmamız gereken bir değerden vazgeçiyoruz. Hem de çok kolay bir şekilde.

Bugün belki herkes kendi doğrusunu savunuyor ama hakikat, çoğu zaman kalbin derininde fısıldar. O fısıltıya kulak vermek gerek. Çünkü bu sadece bir satış değil. Bu, birliğimizin testidir. Kimin ne kazandığı değil, neyi kaybettiğimizdir önemli olan.

Bu işin sonunda hepimiz aynı göğe bakacağız. Aynı geçmişin çocuklarıyız biz. Aramızda hüküm sürecek olan şey ne para, ne mal ne de belge olsun. Bizi bir arada tutan şey kardeşliğimiz olsun. Çünkü bir gün, bu dünyadan göçüp giderken ardımızda bırakacağımız en büyük miras, birliğimiz olacak."

"Ey Kudreti Sonsuz Rabbim..."

Ey Kudreti Sonsuz Rabbim,
Gönlümde taşıdığım derdi, dilimle ifade edemesem de Sen kalbimin her köşesini bilirsin.
Bu miras bizim elimizde sadece bir taş, bir toprak değil; bir emanet, bir dua, bir geçmiş, bir hikâye.
Onu veren, onun için yıllarca çalışan, ter döken, hayal kuran babamızdı, ama onu kalplerimize koyan, değerini arttıran Sensin ya Rabbi.

Sen bilirsin, biz kardeşler olarak bu emaneti birlikte koruyalım, birlikte yürütelim isterdim.
Kırmadan, dökmeden, bölünmeden, parçalanmadan...
Ama nefsimiz, dünya telaşı, geçici hevesler bazen aramıza giriyor.
Bizi birbirimize uzaklaştırıyor, gönüllerimizi bulandırıyor.
İşte tam da bu yüzden Sana sığınıyorum Rabbim.

Sen bu mirası koru Ya Rabbi.
Biz koruyamadıysak, Sen rahmetinle muhafaza et.
Biz paylaşamadıysak, Sen adaletinle ayır.
Biz anlaşamadıysak, Sen kalplerimizi birleştir.

Bu mülk, bu ev, bu toprak... her neyse adı,
Senin katında onun da hesabı vardır biliyorum.
O yüzden kalbim titriyor.
Ya eksik yaptıysak, ya emanete ihanet ettikse, affet bizi Allah'ım.
Bizi bu dünyada kardeş, ahirette cennet komşusu eyle.
Aramıza fitne girmesin, gözümüze dünya perdesi inmesin.

Sen kalplerimizi birbirine sevdir.
Sen bizi mala değil, birbirimize muhtaç eyle.
Mirası paylaşsak da, kalplerimizi böldürme Allah’ım.
Elimizden gitse de, gönlümüzden eksiltme.
Kardeşliğimizi baki eyle.

Ve ne olur Allah’ım…
Bu mirası eğer hayırla kullanamayacaksak,
Eğer bize yük olacaksa,
Eğer bu emanet bizim için ayrılıklara sebep olacaksa,
Sen en doğrusunu yap ve bizden daha iyi koru onu.
Biz aciziz Ya Rabbi, Sen güçlüsün.
Biz şaşarız, Sen şaşmazsın.

Dualarımızı, gözyaşlarımızı, niyetlerimizi Sen bilirsin.
Eğer bu mülk bizim için hayırsa, sen kolaylaştır.
Eğer şer olacaksa, uzaklaştır.
Ve her halükârda bizi birbirimize kenetle.
Senin razı olacağın şekilde, kardeşliğimizi daim kıl.
Ne mal, ne mülk; sadece huzur ve birlik isteyen kullarından eyle bizleri.

Amin.

Habibullah Üstün