“Baba, Sana Yazıyorum...”

 Baba…

İçimde bir düğüm var, çözemedim.
Ne zaman bu mirası konuşsak, gözümün önüne sen geliyorsun.
Senin o sessiz bakışların, bir şey söylemeden çok şey anlatan hâlin…
Çoktan gittin belki bu dünyadan ama varlığın hâlâ burada.
Senin emeğin, hayalin, yorgunluğun, bu evin, bu mülkün içinde yaşıyor.
Ve şimdi… işte biz, senin emanetini elden çıkarıyoruz.

İnan, içime sinmiyor baba.
Bu bizim beraberce yürütmemiz gereken bir mirastı.
Kardeşçe, omuz omuza, göz göze...
Senin “birlik olun” diye bıraktığın,
Belki de hayattayken en çok dilediğin şeydi bu.
Ama dünya işte...
Sözler sertleşiyor, gönüller soğuyor.
Kimi susuyor, kimi acele ediyor.
Ve ben de arada kalıyorum.
Bir yanda senin emanetin, bir yanda kardeşlerim.
Ne desek eksik, ne yapsak biraz geç kalmış gibi hissediyorum.

Biliyorum, “malın kıymeti yok evladım, kardeşliği koruyun” derdin hep.
Ama bu mal sadece bir taş toprak değil baba,
Senin alın terin, yıllarca biriktirdiğin umutların,
Belki çocukların bir arada kalsın diye diktiğin temeller.
Şimdi onu satmak, sanki seni biraz daha uğurlamak gibi.
Sanki senden kalan son gölgeyi de yavaş yavaş silmek gibi geliyor.
İçim acıyor, baba.

Ama bir yandan da bakıyorum…
Kardeşlerim farklı düşünüyor, herkesin derdi başka.
Dünya herkese ağır geliyor.
Bazen susuyorum, çünkü konuşsam da bir şey değişmiyor.
Bazen içimden haykırıyorum:
"Baba, keşke şimdi burada olsaydın!
Bize yol gösterseydin.
Bu iş nasıl olurdu sen olsaydın?"
Çünkü biz büyüdük ama senin yokluğunda biraz da dağıldık.

Şimdi ne yapacağımı bilmiyorum.
Sana mektup yazarak belki biraz hafiflerim diye düşündüm.
Bu mirası satarken aslında seni satmıyoruz biliyorum ama...
Gönlüm razı değil işte, baba.
Bir tarafım bağırıyor: “Durun, yapmayın, bu evde babamın sesi var!”
Bir tarafım susuyor, “hayat böyle işte” diyor.

Sana söz veremem, baba...
Her şeyi en doğru şekilde yapacağım diyemem.
Ama kalbimi temiz tutmaya, seni mahcup etmemeye çalışacağım.
Birliğimizi yitirmemek için elimden geleni yapacağım.
Ve ne olursa olsun, seni unutturmayacağım.
Senin adını, senin emeğini, senin duanı hep yaşatacağım.

Beni duyuyorsan...
Bil ki hâlâ senin gölgeni arıyorum.
Ve her kararımda, içimden seni yokluyorum.

Ruhun şad olsun baba.
Emanetin yüreğimdedir.