Görüntünün Ardındaki Gölgeler
Yeryüzünde iyilik diye sunulan nice şey, aslında daha büyük bir adaletsizliğin makyajıdır. Bugün öyle bir çağdayız ki, mazlumun gözyaşından şov, yoksulun açlığından alkış devşiriliyor. Kameraların kayıtta olduğu, milyonların izlediği bir “yardım anı” izledim. Çocuk bir parça meyve için yaklaşıyor; eliyle değil gözüyle istiyor. Satıcı onu itiyor. Sonra biri geliyor, cömertliğini kameraya oynarcasına sergiliyor. Tüm meyveleri alıyor, çocuğa dağıtıyor, etrafına gülümsüyor. Belli ki kalpleri değil, görüntüyü doyurmak derdindeler.
Oysa merhamet gizli olur. İyilik sessizdir. Hakikat, kameranın önünde değil, insanın vicdanındadır. Bir sistem düşünün: Önce insanları yoksullaştırır, sonra da onlara üç kuruş vererek kendini "kurtarıcı" ilan eder. Sömürdüklerinin üzerine bir de gösteri yapar, kahramanlık kisvesiyle dolaşır. Bu, gerçek yardım değildir. Bu, suçun üzerine beyaz örtü sermektir. Bu, ateşi yakanın bir damla suyla kendini itfaiyeci ilan etmesidir.
Hakikatle bakıldığında görülür ki, bugünün düzeni merhameti değil, gösteriyi sever. O düzenin kurucuları, insanın onurunu değil, izlenme sayısını artırmakla meşguldür. Onlar insanların yaşamasına değil, izlenmesine yatırım yapar. O yüzden bu çağda merhamet gizlenir, reklam edilen şey sadece çıkarın maskesidir.
Yorumlar
Yorum Gönder