Deistlere Hitaben:

 Ey Yaratıcı’ya inanan, ama peygamberliğe uzak duran kardeşim…

Sen diyorsun ki: “Bir Yaratan vardır, evreni O yaratmıştır.” Bu güzel bir başlangıçtır. Çünkü bir düzeni, bir kudreti kabul etmişsin. Ama sorarım sana: Bu kadar mükemmel bir sistem kuran Zat, kullarını sahipsiz bırakır mı?

Bir çocuğu dünyaya getiren bir anne, onu rehbersiz bırakmaz. Ona konuşmayı, yürümeyi, korunmayı öğretir. Peki ya insanlık? Binlerce yıl boyunca ahlakla, merhametle, adaletle yürümeyi nasıl öğrendi sanıyorsun? Sadece aklıyla mı? Aklın olduğu kadar nefis de vardır. İşte bu yüzden insanın sadece düşünceye değil, rehbere de ihtiyacı vardır.

Peygamberler, Allah’ın gönderdiği kutlu yol göstericilerdir. Onlar olmasaydı, insanlar heva ve heveslerinin peşinden giderdi. Herkes kendi doğrusunu “hakikat” sanırdı. Nitekim tarih boyunca bunu gördük; vahiyden uzak kalan toplumlar zulme, kargaşaya ve sapkınlığa sürüklendi.

Sen diyorsun ki, “Allah akıl verdi, yeter.” Evet, akıl bir ışıktır. Ama her ışık yön göstermez. Haritasız bir pusula gibidir bazen. İşte peygamberler, o akla yön veren kutlu haritalardır. Onlar olmadan insan, yaratılışın gayesini nasıl tam kavrayabilir?

Ben size dayatma ile değil, delil ile gelirim. Korkutmakla değil, fark ettirmekle konuşurum. Çünkü hakikat, özgür iradeyle kavrandığında değer kazanır. Ben sizi yeniden Allah’ın gönderdiği o rehberlerin izine çağırıyorum. Çünkü O, kullarını unutmayan, onlara her çağda elçiler gönderen bir Rabdir.

Ey dostum… Yolu bilmek, yürümeye yetmez. Rehbersiz yolda, niyet ne kadar iyi olursa olsun, kaybolmak kolaydır.

Gel, birlikte yürüyelim. Ama bu sefer hem aklı hem vahyi elimize alarak.