Bir babanın kızına yazdığı derin bir mektup..

 Kızım, Bu Satırları Sana Yazıyorum…

Ey gönlümün meyvesi, nazlı çiçeğim…

Bu yazı, sana yalnızca bir öğüt değil, hayat boyu kalbinde taşıyacağın bir emanet olsun. Bil ki, bir evladın en kıymetli rehberlerinden biri, annesinin sözüdür. O sözde yılların emeği, gözyaşı, sabrı ve karşılıksız sevgisi vardır.

Nice geceler uykusuz kalmış, bir tebessümünle dirilmiş, bir hastalığında titremiştir annen. Gözlerinden sana düşen her bakışta dua gizlidir. O yüzden bu sözü hiç unutma:

“Annelerin ayakları altında cennet vardır.”

Bu söz, sıradan bir nasihat değil, âlemlere rahmet olarak gönderilen Peygamberimizin (s.a.v) lisanından dökülen hakikatin özüdür. O buyurmuştur ki:

“Anne ve babanıza ‘öf’ bile demeyiniz.”

Bu sadece bir nezaket uyarısı değildir; Rabbimizin kelamında yer alan ilahi bir emirdir.

Kızım, bazen gençliğin coşkusuyla kalbin taşabilir, bazen nefis sana isyanı tatlı gösterebilir. Ama o anlarda dur, düşün… Annenin sana verdiği emekleri, gözyaşlarını, sabrını hatırla. Onun her sözünde seni korumak, büyütmek, yüceltmek vardır. Belki o an anlayamazsın ama bir gün anne olduğunda, kalbinin neyle dolduğunu işte o zaman idrak edeceksin.

Annenin rızası, Allah’ın rızasına giden kapıdır. O kapıyı sevgiyle açarsan, karanlıklarda bile önünü görecek bir nurun olur.

Sana dua eden annenin elleri, dünya ve ahiret yolunda siperindir. Onu kırma, sözünden çıkma. Onunla tartışmak yerine anlamaya çalış; çünkü onun kalbi senin için atar.

Sana bu satırları yazarken, yalnızca bir baba değil, seni yaratanın emanetini koruyan biri olarak konuşuyorum. Kalbinin en derin yerine yaz bu sözleri:

Annesine hürmet etmeyen, kendine hayır bulamaz.

Rabbim seni hayırlı bir evlat, anlayışlı bir insan, merhametli bir kul eylesin.

Baban.