Ateistlere Hitaben:

 Ey hakikati arayan gönüller…

Siz diyorsunuz ki insan doğar, yaşar ve ölür; sonra yok olur. Oysa doğum bir başlangıçtır, ölüm ise bir perde… Siz ölümle son sandığınız o gerçeği, ben bir geçiş kapısı olarak görüyorum. Tohum toprağa düşmeden nasıl filizlenmezse, insan da bu dünyadan göçmeden hakikatin aslına ulaşamaz.

Diyorsunuz ki: “Gözümle görmediğime inanmam.” O halde ruhu gösterin bana; düşünceyi, sevgiyi tartın terazide… Bunları göremiyorsunuz ama varlıklarından şüpheniz yok. İşte Rabbin de böyledir; görünmez ama eserleriyle, düzeniyle, yaratılışın hikmetiyle kendini açık eder.

Bir çocuk rahimdeyken bu dünyayı anlayabilir mi? Orası onun için tek gerçekliktir. Ama doğumla daha büyük, daha derin bir hayata geçer. İşte ölüm de bizim için böyledir. Bu dünya rahim gibidir; ahiret ise asıl yurdumuzdur.

Ben size akılla düşünmeyi, kalple hissetmeyi, vicdanla ölçmeyi teklif ediyorum. Bu kâinat, başıboşlukla değil, ilimle ve hikmetle yoğrulmuştur. Bunu inkâr etmek, gündüzü inkâr etmek gibidir; gözünü kapatana güneş ne yapsın?

Ey ateist kardeşim… Senin sormaktan yorulmadığın soruları ben de sordum. Ama ben cevapları ararken kalbimi de aklım kadar dinledim. Seni de buna çağırıyorum. Çünkü gerçek bilgi, hem aklın hem kalbin birlikte çalıştığı yerde doğar.

Gel, bu doğumu ölüm sanma. Asıl ölüm, anlamı inkâr etmektir. Asıl hayat ise, hakikati kabul etmekle başlar.