Dar Kapılardan Geçenler İçin Bir Öğüt

 Ey kalbi yorgun, gözü umutsuz olan ev halkı…

Siz ki, zamanın dar sokaklarında yürüyorsunuz; açlık kimi zaman midenize, kimi zaman gururunuza dokunmuş… Sofranız sade, giysiniz eski, cebiniz boş olabilir. Ama biliniz ki, fakirlik yalnızca elde değil; bazen gönülde başlar. Ve gönlü daraltan fakirlik, cepten daha ağırdır.

Zor zamanlardan geçiyorsunuz. Herkes önce kendi derdini sarıyor, herkes önce kendi ocağının dumanını düşünüyor. Siz de öyle yapıyorsunuz. Haklısınız gibi geliyor. Kimse yardım etmiyorsa, insan da kendinden başkasına bakmak istemiyor. Ama bir hakikat var ki, kendi derdine kapanan kalpler, başkasının ışığını göremez. Ve karanlıkta kalan, yalnız kalır.

Ey evin babası…
Ey evin annesi…
Ey evin çocukları…

Bilin ki, fakirlik bir sınavdır. Ama bencillik, o sınavın tuzağıdır. Darlık size verilmiş olabilir, fakat kalbinizi darlıkla kirletmeyin. Allah bir eve az rızık verdiyse, belki de o evin kalbine çokça sabır ve hikmet koymuştur. Ama eğer kalp yalnızca kendi çıkarını düşünmeye başlarsa, o ev bolluk içinde bile olsa kıtlık yaşar.

Kendinize şu soruyu sorun: Biz gerçekten fakir miyiz, yoksa paylaşmaktan korktuğumuz için mi dar yaşıyoruz?

Unutmayın, verecek yemeğiniz olmayabilir, ama güzel sözünüz vardır. Elinizden sadaka gelmeyebilir, ama bir tebessümünüz vardır. Dua etmek bile bir paylaşımdır. Çünkü siz dua ettikçe, kalbiniz sadece kendiniz için değil, başkaları için de atmaya başlar.

Bir gün kapınız çalınsa ve sizden daha çaresiz biri bir tas çorba istese… Ne yapardınız? “Bizde yok” deyip kapar mıydınız kapınızı? Yoksa azdan da olsa bölüşür müydünüz? Bilin ki, paylaşılan bir tas çorba, paylaşılmayan bir tencere yemekten bereketlidir.

Sizden daha zengin olanlara bakıp yüreğinizi daraltmayın. Sizden daha yoksul olanlara bakıp kibirlenmeyin. Çünkü nimet ve musibet, zamanla yer değiştirir. Bugün sizin fakirliğiniz, yarın bir başkasının olabilir. Ve Allah, insanları sabırla, şükürle ve adaletle sınar.

Eğer yalnızca kendi karnınızı doyurmayı düşünürseniz, kalbiniz hep aç kalır. Ama komşunuzu düşünürseniz, Allah sizin sofranıza görünmeyen nimetler indirir. Belki fark etmezsiniz… Ama kalbiniz yumuşar, evinizin havası değişir, çocuklarınızda merhamet yeşerir.

Zenginlik, mal çokluğu değil; gönül tokluğudur.
Yüksek sesle konuşmak değil; alçak gönüllü olmaktır.
Kazanmak değil; paylaşmaktır asıl kazanç.

O yüzden sizden birisi, sabah erkenden uyanıp "Bugün sadece kendim için değil, başkası için de dua edeceğim" dese… İşte o ev, yavaş yavaş fakirlikten kurtulmaya başlar.

Unutmayın: Her kapı, önce bir kalple açılır.
Ve her kalp, önce bir sözle iyileşir.

Bu söz, size bir öğüt olsun.
Bir hatırlatma olsun…
Kendi derdinizle uğraşırken başkasının yükünü unutmayın. Çünkü belki de sizin yükünüzü hafifletecek olan, onun duasıdır.

---

1. Kalplerinizi genişletin, çünkü fakirlikten daha zor olan şey bencilliktir.

“Ey insanlar! Rızık dardır diye gönlünüzü de daraltmayın. Allah, kuluna hem sabrı hem ihsanı öğütler. Siz de darlıkta kardeşliğinizi unutmayın. Çünkü Allah, bencilliği değil, paylaşmayı sever.”

2. Veren el olamasanız da dua eden, iyiliği teşvik eden el olun.

“Fakirlik, sizi Allah’ın merhametinden alıkoymasın. Siz, sofraya bir lokma koyamasanız da komşunuza iyi söz söyleyin. Bu da sadakadır. Allah katında en değerli insan, zor zamanda da güzel kalan kişidir.”

3. Dünya geçicidir, mal da fakirlik de birer imtihandır.

“Zenginlik, kesede değil; yürektedir. Kendini düşünen, yalnız kalır. Ama başkasını düşünen, Rabbinin himayesinde olur. Siz de kendinize değil, ümmete ait olun ki Allah sizi gözetenlerden kılsın.”

4. Sabır ve şükür, fakirliğin ziynetidir.

“Size az verildi diye Rabbinize darılmayın. Her gecenin sabahı vardır. Siz sabrınızla diğer fakirlerin de kalbine umut olun. Unutmayın: En büyük zenginlik, helal lokmaya razı olmaktır.”

5. İyiliği yaymazsanız, kötülük çoğalır.

“Toplum, bireylerin aynasıdır. Siz sadece kendinizi düşünürseniz, dünya karanlıklaşır. Ama bir mum yakın; bir tebessüm, bir dua bile insanları aydınlatır.”